کد مطلب:162450 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131

حسین محمود
در سال 1305 ه.ق. در نجف متولد شد. خانواده ی او اهل حله بودند. پدر او، شیخ علی بن حسین حمود كه عالم و فقیه عالی قدری بود به نجف كوچ كرد. شیخ حسن در سال 1337 ه.ق. در نجف وفات یافته و در صحن حیدری دفن شد.



1. نأی عنها الحسین فهد منها

بناء البیت ذی العمد الطوال



2. سری نحو العراق بأسد غاب

تعد الموت عیدا فی النزال



3. تعادی للكفاح علی جیاد

ضوامر أنعلتها بالهلال



4. عجبت لضمر تعدو سراعا

و فوق متونها شم الجبال



5. تسابق ظلها فتثیر نقعا

به سلك القطا سبل الضلال [1] .

1. حسین علیه السلام از كعبه دور شد و با رفتن او ستونهای بلند كعبه فروریخت.

2. او به همراه شیران بیشه كه مرگ در جنگ را شادمانی خود می دیدند.

3. آنها سوار بر اسبهای میان باریكی كه نعلشان از هلال ماه بود، برای جهاد با سرعت پیش می رفتند.

4. در شگفتم كه این اسبهای لاغر چگونه با سرعت می دویدند، در حالی كه بر پشت آنان كوه های بلند قرار گرفته بودند.

5. اسبها با سایه های خود به مسابقه می پرداختند و از شدت غباری كه بر می انگیختند پرنده ی قطا گمراه می شد.



[1] ادب الطف، ج 8، ص 320.